Niet gek worden van de stand van NAC
Roelof Oltmans (46) is directeur van NAC. Hij is getrouwd met Milou van der Pas, oorspronkelijk uit Breda. Ze hebben drie zoons: Boele (12), Hidde (10) en Mick (8). Ze wonen in Oegstgeest.
Hoe voelt u zich de laatste tijd?
Over het algemeen behoorlijk. Ik heb me niet gek laten maken door de stand van NAC, boven in de eredivisie, aan het begin van het seizoen. Realiteitszin is een van de belangrijke dingen. Wij zijn ervoor om de stabiele factor te zijn in een organisatie, met de bedoeling die organisatie te laten groeien. Ik ben niet snel uit het lood geslagen en niet snel euforisch. Ik beschouw mezelf als redelijk stabiel.
Wat zijn uw drijfveren?
Streven naar maximale zelfontplooiing. Talenten die je hebt, en elk mens heeft die, daar ben ik van overtuigd, die talenten optimaal benutten. Ik zal altijd succes nastreven. En ik moet mijn energie kwijt; óf actief met mijn lichaam, óf door mijn hersens te pijnigen. Niet productief zijn mag alleen op vakantie, en zelfs dan niet, want dan lees ik boeken, waar ik anders nauwelijks aan toe kom.
Wie zijn uw voorbeelden?
Die heb ik niet echt. Sommige jongetjes van dertien weten precies wat ze later willen worden, bijvoorbeeld net zo'n beroemde hartchirurg als dokter Barnard. Dat heb ik nooit gehad. Ik wilde eigenlijk medicijnen studeren, maar dan had ik eerst in dienst gemoeten en daar had ik geen zin in. Dus ging ik naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding. En doordat ik op mijn 26ste als hockeyer een zware blessure kreeg, ben ik trainer geworden. Zo heb ik wat rare sprongen gemaakt.
Waar bent u bang voor?
Ik denk zelden na over angsten. Als ik twee gasten elkaar met een mes te lijf zie gaan, loop ik er omheen, maar dan heb je het niet over wezenlijke angsten. Dingen als de dood, daar denk ik niet over na. Je kunt jezelf gek maken met de ergste visioenen, maar als het gebeurt dan gebeurt het. Daar heb je geen invloed op.
Gelooft u in God?
Daar kunnen we kort en krachtig nee op antwoorden. Ik ben wel met godsdienst opgevoed, maar ik ben kennelijk wat stoffelijk ingesteld. Het is voor mij niet zo'n item.
Hoe belangrijk is geld voor u?
Het is absoluut niet een drijfveer in mijn leven, zal ik maar zeggen. Maar het is wel prettig dat je kunt leven zonder je zorgen te maken over geld.
Bent u grillig?
Niet zó nee.
Waar heeft u een hekel aan?
Mensen die zichzelf niet in de hand kunnen houden, die al dan niet onder invloed van genotmiddelen dingen doen die niet normaal zijn. En aan mensen die niet rechtstreeks zeggen wat ze van je vinden. Dat heb je in het zuiden nog wel eens, is mijn ervaring, dat je via via via hoort wat iemand denkt, die tweeënhalve meter van je vandaan zit.
Wat is uw grootste mislukking?
Dan denk ik toch weer aan sport, aan het falen op de Olympische Spelen van 1992 van de dames-hockeyploeg, waar ik coach van was.
Bent u ijdel?
Ieder mens heeft wel een bepaalde mate van ijdelheid. Maar overdreven ijdel, ik denk niet dat dat bij mij speelt.
Wat maakt u verdrietig?
Als dierbaren je moeten verlaten, de dood, dat is heel ingrijpend, maar dat heeft iedereen. Je kunt ook van kleine dingen verdrietig zijn, bij voorbeeld als de kinderen niet precies oppikken wat wij ze proberen bij te brengen.
Hoe voedt u uw kinderen op?
Op een evenwichtige manier proberen ze gelukkig te maken. Dat is een proces. Kinderen moeten kind mogen zijn. Onze zoons hockeyen en tennissen alle drie. Daarbij coach ik een beetje, maar ik moet ze eerder afremmen dan stimuleren. De kunst is ook om de spontaniteit niet weg te halen, kinderen niet volproppen met dingen die moeten en mogen.
Welke eigenschappen heeft u van uw ouders?
Doorzettingsvermogen en respect voor anderen. Van mijn vader heb ik verder eigenwijsheid. En nuchterheid, onder stress jezelf blijven. Mijn moeder is overleden toen ik 20 was, van haar heb ik geleerd dat het uiteindelijk draait om een paar dierbaren.
Wat zou u aan uzelf willen veranderen?
Die tijd heb ik gehad, dat is iets voor in de puberteit. Accepteren wie je zelf bent is een belangrijke factor voor geluk.
Waar schaamt u zich voor?
Die enkele keer dat ik boven mijn theewater raak. Dat moet anders kunnen.
Bent u moedig?
Ik heb nooit nagedacht over de vraag of er voor het werk bij een voetbalclub moed nodig is. Iedereen weet dat er in de sportwereld andere wetten gelden dan in het bedrijfsleven. Meer risico's, meer spanning, maar dat is ook positief. Ik vind die spanning leuk.
Hoe ontspant u zich?
Er zit altijd wel een sportief element in. Ik tracht één keer per week te tennissen.
Waar wilt u worden begraven?
Bij het groene kerkje in Oegstgeest, dat is een begrip.
Waar zou u het liefst wonen als u niet in Oegstgeest woonde?
In Sydney. Dat heeft te maken met de ruimte en het relaxte van de Australiërs. We gaan niet nar Breda verhuizen, omdat de kinderen zijn geworteld in Oegstgeest. En als vader die nieuwe baan wil, dan moet vader ook maar bloeden.