Rob Cremer: ‘Ik ben uit het dal’
,,Ik ben uit het dal gekropen en me terug aan het vechten in de maatschappij. Vorig jaar werd ik nog uit mijn huis gezet vanwege schulden, maar nu heb ik weer een nieuwe woning. In februari is het eerste nummer van Style onder mijn hoofdredacteurschap verschenen. Ik ben nu volop in de slag om een tweede meinummer uit te kunnen brengen. Het gaat weer goed met me.’’
,,Mijn muziekidool is Lu Walters. Hij is de revival van de klassieke jazz in de jaren dertig begonnen, in San Francisco. En daarnaast Nelson Mandela. Zó vernederd en geknecht, en toch zó verdraagzaam. En Mandela heeft nog liefde voor muziek ook.’’
,,Ik geloof, maar ik ben er niet honderd procent van overtuigd. Er is meer tussen hemel en aarde, een samenhang waar wij geen grip op kunnen krijgen,, daar moet je realist in zijn. Maar ik geloof niet in de God van de kerk. Ik geloof in een opperwezen dat te vinden is in het innerlijk van ieder mens.’’
,,Dat dixieland ten onrechte het imago heeft van muziek voor VVD’ers en ballen. In Amerika is dixieland juist de muziek van de linkse stroming. En ik vind het jammer dat mensen vaak je tegenstander blijken te zijn. Ze glimlachen in je gezicht en steken tegelijkertijd een mes in je rug.’’
,,Ik wil graag dat men mij waardeert om de dingen die ik doe. En met naar buiten treden heb ik geen moeite. Ik sta graag op de voorgrond.’’
,,Voor ziektes. Ik krijg er steeds meer. Ik ben al vijftien jaar diabeet en moet de laatste jaren flink spuiten. In 1998 heb ik een stevige hartknal gehad. Ik kan daardoor steeds minder dingen doen. Maar ik ga niet op bed liggen, ik blijf actief. Dat moet ook wel, anders kom je niet uit het dal.’’
,,Nee, ik ben heel consistent. Ik ben wel chaotisch, maar ik heb een doel in mijn hoofd waar ik niet van afwijk.’’
,,Toch wel werken aan een betere wereld. Kennelijk ben ik een zendeling ja. Zo ben ik onder meer betrokken bij de herdenking van de Kristallnacht. Muziek kan ook bijdragen aan die betere wereld. Klassieke jazz heeft een rustgevend element, het dempt emoties en maakt alles wat ronder.’’
,,Ik werd er de afgelopen periode helemaal gek van. Al dat geregel dat op je afkomt als je een uitkering aanvraagt, ik heb daar niks mee. Geld is een middel, meer niet.’’
,,Hobby en werk lopen bij mij dwars door elkaar heen. Ik schrijf graag, ik maak graag muziek en daar verdien ik mijn geld mee. Maar ik werk ook als vrijwilliger bij de Stadsradio. Ik probeer niet te verzakelijken.’’
Hoe voedt u uw kinderen op?
,,Ik probeer een keer per maand een avondje met ze te stappen. Dan hebben we het beste contact. Ik geloof niet in dwingend op de preekstoel staan.’’
Welke eigenschappen heeft u van uw ouders meegekregen?
,,Mijn vader overleed toen ik drie maanden oud was, maar van hem heb ik toch wel mijn muzikaliteit. Ik ben opgevoed door mijn moeder en mijn oma. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de tolerantie van mijn moeder heb. Het besef dat ieder mens gelijk is, is er bij mij ingestampt, naar volle tevredenheid.’’
Wat zou u aan uzelf willen veranderen?
,,Minder chaotisch, meer ordening in mijn leven, meer dingen uit handen geven. En ik breng te veel begrip op voor de tegenpartij. Dat maakt je zwakker, maar het is ook wel weer een edele karaktereigenschap.’’
Wat is uw grootste mislukking?
,,Ik ben 28 jaar getrouwd geweest, en ik vind het een mislukking dat ik dat huwelijk niet bij elkaar heb kunnen houden. Zij wilde niet meer.’’
Hoe ontspant u zich?
,,Muziek en lezen. Ik ben een geschiedenisfreak. Een tijd geleden had ik het met iemand over de Atjeh-oorlog, en dan blijkt dat mensen daar niks van weten. Dan erger ik me dood’’
Waar schaamt u zich voor?
,,Goh, nou zou ik niet iets kunnen zeggen nee.’’
Wat is uw mooiste droom?
,,Een mooie vredelievende uitgaansgelegenheid in Breda waar onze muziek te horen is en waar mensen gemakkelijk met elkaar kunnen praten.’’
Waar wilt u begraven worden?
,,Op de Bieberg, bij mijn ouders. Ik ben er als kind vaak geweest omdat mijn vader er lag. Het Markdal is zó mooi.’’
Waar zou u het liefst wonen als u niet in Breda woonde?
,,Daar hoef ik niet lang over na te denken, in San Francisco. Ik ben er een paar keer geweest. Het is een stad voor vrije mensen en in die zin on-Amerikaans.Alles kan er gewoon gezegd worden en iedereen kan er zichzelf zijn.’’
Uit BN/DeStem zomer 2004